34.

Cześć mordki!
Dzisiaj byłby 4 dzień nie pisania tutaj, więc wypada się odezwać:) Dzisiejsza notka będzie na szczęście tematyczna-być może podchodząca pod normalną haha

Bo życie to nie zawsze ból i cierpienie. Życie nie składa się tylko z tych wszystkich wspomnień. Ich odmian. Dobrych czy złych, lepszych czy gorszych. Uciążliwych lub napełniających. Życie nie składa się tylko z tych złych emocji i uczuć. Z kłamstw, z dwulicowości. Z tych niedopowodzeń i porażek. Nie. Nie tylko z tego się składa.
Życie to spełnienie. Życie to szansa. Życie to energia. Życie to praca i motywacja w całości. Życie to nadzieja, siła i wiara połączone w jedność. Życie to iskierka. Życie to niepowtarzalnie długa droga. Która dąży. Być może-do czegoś. Życie to niewyobrażalna miłość. Życie to niewyobrażalnie głębokie w wartości przeżyte lata. To dzięki życiu możemy poznawać nowych ludzi. Przyjaciół, chłopaka czy dziewczynę a może i nawet rodziców. Obcych. I nie tylko. Możemy odnajdywać to co zagubione. Ulepszać to co zepsute. Pogłębiać to co płytkie. Walczyć o to co niewywalczone. Życie to nie tylko same próby i porażki. Życie to siła i odwaga. Nasza siła i odwaga. Życie to szanse na lepsze jutro. Życie to nasz sens istnienia. Życie to nasz partner. Życie to nasz znak w główce. Drogowskaz.
Tak na prawdę, dzięki życiu żyjemy. Dzięki życiu mamy możliwość robienia tego wszystkiego co robimy. Dokładnie, wszystkiego. Dobrego czy złego, głupiego czy mądrego. Kochanego lub raniącego. Życie to nasz dar. Powinniśmy je szanować. Powinniśmy z nim odpowiednio współpracować. Bez zgrzytów. Nie strajkować lub hamować rozwoju. Bo taka jest kolej rzeczy. Ale czy można nam zgadzać się na jego wszystkie zachcianki?
To nasz przyjaciel od zawsze na zawsze. I łączy nas z nim pewna obietnica. A wiecie jak ona brzmi? "Nigdy mnie nie strać, obiecuj że mnie nie zmarnujesz i zawsze o mnie dbaj." Obietnice trwają wiecznie. I nieważne jakie są okoliczności. Obietnica pozostaje zawsze obietnicą. Jest nierozerwalna. Jest jak połączenie dwóch innych żył z bratnią krwią.
Śmierć? Takie coś istnieje? To tylko taka bakteria, która znika na nasze pstryknięcie palcem a mąci w każdej złej lub gorszej chwili. Takie jej zadanie. Zapomniała chyba, że przychodzi do nas jako ostatnia. Przychodzi pod rozkazem a nie wtedy kiedy tego chce. Pytanie, a może zagadka? Teraz. Czego oczekujecie tak na prawdę od siebie? Czego oczekujecie od życia, od bliskich? Chcemy oczekiwać wszystkiego co najlepsze, bo myślimy że wszystko nam się należy. Mówimy, że kochamy a ranimy. Mówimy, że jesteśmy prawdomówni a każde nasze słowo wypowiadane z ust jest łączone na przemian ze złem. Widzimy coś, coś co nie jest ani realne ani normalne. Sny, wizje, modlitwy.
Co mają powiedzieć bezdomni lub chorzy? Co mają Ci wszyscy cierpiący ludzie powiedzieć, co? Ci co są skreśleni albo zagubieni? Nie. Nie Ci. Bo każdy ma w sobie-każdy, niewyobrażalną siłę, tylko musi ją odkryć. Z czasem przyjdzie również oczywiście wiara i nadzieja. Z czasem? Nie. Równocześnie. Tylko należy nam uwierzyć w siebie. W tych prawdziwych siebie.
Byle do przodu! 3majmy fason mordki. Nie marnujmy szans ani tego życia. Pozwólmy sobie być szczęśliwi. Pomagajmy. Kochajmy. Pielęgnujmy. Tolerujmy zachowania tych bliskich jak i dalszych osób. Ich poglądy i wybory. Ich drogi. Przecież każdy ma swoje życie i swoją szansę na wykorzystanie życia jak i przetrwanie. I nikomu nic do tego:)

PS, ciekawy męczący tydzień-kolejny też tak się zapowiada-aaale od środy wolne! Lubię moją siostrę+zacieszam ryjokiem, bo spełniło się jedno z moich "za malucha" czasów marzenie hihi:))